Prvo što je čovek osetio to je da Sunce na zemaljsku površinu šalje toplotne zrake. Kad je izašao na sunčevo svetlo, imao je osim osećaja sjaja i osećaj topline koji se gubio kada se sklonio u senku. Opazio je takođe da, ako se izlaže dugo suncu, mogu nastati i opekotine na koži. Uočio je takođe da na suncem obasjanim površinama bolje rastu biljke, nego na senovitim mestima.
Sunce, kako danas znamo, utiče i na atmosferske prilike na Zemlji. Otto Myrbach, meteorolog, otkrio je da Sunce daje ritam vremena na Zemlji. Kod jače pojave sunčanih pega skraćuje se ritam ovih perioda, i bitno se razlikuje od onog u vreme mirnog Sunca. Danas, u vreme kada svemirske sonde donose sve više podataka o planetama, znamo da Sunce utiče isto tako i na sve planete.
Znamo takođe da kroz prostor juri mnoštvo protona i neutrona sa Sunca prema Zemlji, a takođe elektromagnetski valovi. Otkako lete svemirske sonde i šalju podatke, dobiveno je da i planeti, pobuđeni zračenem sa Sunca, šalju na Zemlju tzv. sekundarno zračene, između njih naročito Mars, čijaenergija zračenja iznosi 1000 megavata.
Švedski naučnik Svante Arrhenius je ustanovio 11,5 godišnji ciklus u kojem dolazi do pojačane aktivnosti Sunca. Opazilo se, da u vreme tih ciklusa dolazi do poremećaja zemaljskog magnetskog zračenja i do stvaranja polarnog svetla. Sa ovim ciklusom u uskoj su vezi i promene pritiska zraka na Zemlji, a prema tome i nastanak oluja.
Arrhenius je ustanovio da prilikom sunčevih erupcija nastaju vrlo sitne "kapljice", koje bivaju izbačene u prostor prema Zemlji i planetama, a nastaju u sunčevoj koroni. Ove su čestice električno polarizirane i nalaze se zamrznute u bezvazdušnom prostoru, i prolaze velikom brzinom kroz ovaj vakuum.
Kod dolaska u zemljinu atmosferu ove se zračne molekule razlažu u pozitivne i negativne male jone preko slobodnih negativnih elektrona i nestabilnih malih jona. Nestabilni mali pozitivni i negativni joni prelaze u isto takve "+" i "-" jone, koji su stabilni, sa brzinama V = 1,9 cm/s (za negativne) i V = 1,4 cm/s (za pozitivne jone). Od negativnih malih jona nastaju negativni veliki joni sa brzinama V = 0,001 cm/s za "+" i "-" nabijene velike jone. Ovi su joni onda kondenzacjona jezgra za postanak oblaka.
Od površine Zemlje do njenog omotača, koji se naziva jonosfera ima oko 50-80 km. U ovom području postoji statično (istosmerno) električno pole. Negativni deo je površina Zemlje. Jačina polja se u fizici meri voltima na metar (V/m), i ona iznosi u normalnim uslovima 100 - 200 V/m. Jačina polja se smanjuje kad se ide u visinu, a podvrgnuta je promenama u toku dana. Jačina polja može rasti i padati, čak i dotle da polje promeni uobičajenu polarizaciju tako da površina zemlje postane pozitivno nabijena. Kasnije na normalne vrednosti vraćaju ponovno električnu ravnotežu.
Kakav je odnos pozitivnih i negativnih jona koristan za ljudski život, kao i za život životinja?
Utvrđeno je, da ljudima koriste negativni joni u odnosu 4-5% negativnih i 55% pozitivnih jona. Negativnu jonizaciju imaju molekuli kiseonika (02) i raspršene fine kapljice vode. Pozitivnu jonizaciju imaju molekule ugljen dioksida (CO2) i sitni delići prašine. Grupa od 4-12 molekula plina povezana sa jednim električno nabijenim atomom čine jedan zračni jon.
Gustoća malih jona u blizini površine tla iznosi 450 po cm3, a velikih jona 2500 na cm3. Negativni joni deluju pobuđujuće, kao na pr. kiseonik, dok su pozitivni joni štetni (ugljični monoksid). Dr Hansell, Amerikanac, prvi je opazio različiti uticaj "+" i "-" jona, kada je radio sa jednim generatorom. Opazio je da kada generator proizvodi negativne "-" jone da se on oseća dobro, veselog raspoloženja, a pri pozitivnim "+" jonima postaje tužan, neaktivan.
Arrhenius, suosnivač "Fizikalne hemije" ustanovio je da svetlo poseduje i kinetičku energiju. Svetlosni valovi su bili u stanju pomaknuti male štapiće. Jaka aktivnost na Suncu uzrokuje velike smetnje u zemljinom magnetskom polju. Obično je to praćeno smetnjama na telefonskim vezama, ili su se javljali zemljotresi i jaki tajfuni, te erupcije vulkana. U vreme erupcija na Suncu utvrđen je statistički velik broj oboljenja kod ljudi i životinja.
U Severnoj Americi je bila posečena "Sequoia gigantea", divovsko drvo, staro oko 3000 godina. Prema godovima na prerezanom mestu, a to su krugovi, koji se javljaju svake godine, i to jedan god godišnje, moglo se opaziti da je debljina ovih godova različita. Uočeno je ubrzo, da su godovi bili debeli upravo u doba kad su erupcije na Suncu bile velike.
Ruski naučnik Čevski je proučavao aktivnost Sunca u vezi sa pojavom epidemija boginja u našoj prošlosti i našao da su se pandemije javljale u vreme velikih promena na Suncu. To znači da postoji neka uzročna veza između oboljenja i ovih pojava. U poslednje vreme su to velike epidemije gripa. Pa i broj samoubojstava se u to vreme povećava.
Prilikom jednog naučnog skupa u Beču, dr Willibald Undt statistički je prikazao da postoje elektromagnetski talasi u području od 10 Hz. Nazvao ih je "atmosferični" i rekao da utiču povoljno na rad ćelija.
Ako pretpostavimo da oko zemaljske kugle, a iznad atmosfere tj. u granici sa jonosferom postoji druga kugla, onda se u prostoru između ove dve kugle odigrava sve što je u vezi sa vremenom. Bilo gde u ovom prostoru dolazi do stvaranja munja, čak oko 600 munja u svakoj sekundi. Munje svojim sevanem dovode kao neki rezonator , do titranja u ovom praznom prostoru.
Poglavlje je iz knjige "Radiestezija III" koja je delo radiesteziste Smaila Dubravića.
0 comments:
Постави коментар